“Zijn jullie er klaar voor” was de eerste zin van onze fertiliteitsarts in het ziekenhuis“Nou en of” zeiden we.

Onze reis startte in 2009 met een natuurlijke zwangerschap die na een paar weken in een miskraam eindigde. Wat verdrietig was dat, maar die gebeurtenis stond in schril contrast met alles wat daarna zou volgen. En om met dit alles om te kunnen gaan besloot ik mijn ervaringen op te schrijven in een dagboek.

Als je mij een aantal jaren geleden had gevraagd of er een zinvol, mooi, liefdevol, waarachtig en verrijkend leven kan zijn zonder kinderen had ik daarop nee gezegd en buikpijn gekregen van je vraag. 

Als je in een fertiliteitstraject zit ben je bezig met hoop. Je wilt niets liever dan dat je uiteindelijk een kindje in je armen houdt en daar heb je best een aantal pijnlijke jaren voor over, als het maar lukt. Met dat beeld in je hoofd houd je je staande, of val je om en krabbel je overeind, of je blijft even liggen, maar hoop is je houvast en je grootste vriend